بررسی پایداری زیرواحدهای نوترکیب و تغییریافته کالپروتکتین

زمینه و هدف: کالپروتکتین یک فاکتور دخیل در ایمنی ذاتی است و همراه با دو زیرواحد خود، S100A8 و S100A9 در فرآیندهای التهابی و تومورزایی شرکت می کند. این مطالعه به منظور بررسی پایداری دمایی زیرواحدهای طبیعی و تغییریافته کالپروتکتین نوترکیب در حضور لیگاند کلسیم انجام شد. مواد و روش ها: زیر واحدهای نوترکیب S100A8 و S100A9 در دو شکل طبیعی و تغییر یافته با DEP ، پس از انکوباسیون با کلسیم توسط دستگاه اسپکتروسکوپی فلورسانس در محدوده دمایی 95-20 درجه سانتیگراد دناتوره شدند. با بدست آمدن شدت نشر فلورسانس در حالات طبیعی و دناتوره شده، تغییرات انرژی آزاد گیبس و نیز Tm در نرم افزار Excel محاسبه و میزان پایداری شکلهای مختلف پروتئین مشخص گردید. یافته‌ها: نمودار شدت فلورسانس بر حسب تغییرات دما در سه حالت طبیعی، تغییریافته با DEP ، انکوبه شده با کلسیم و نیز محاسبه انرژی آزاد گیبس، افزایش پایداری پروتئین تغییریافته با DEP و نیز انکوبه شده با کلسیم را نسبت به نوع طبیعی پروتئین نشان داد. نتیجه گیری: پایداری یا ناپایداری پروتئین بر عملکرد بهینه آن موثر بوده و می تواند مفید یا مضر باشد، با توجه به خواص دوگانه کالپروتکتین و زیرواحدهای آن در فرآیند سرطان، تغییر در ساختار و پایداری این پروتئین می تواند سبب تغییر در عملکرد آن و در نهایت تغییر در روند سرطان گردد. بنابراین مطالعه این پروتئین جهت مهار سرطان با استفاده از یک منبع طبیعی می تواند سودمند باشد.